«Το όνομά μου είναι Aurora. Eίμαι εθελόντρια του προγράμματος EU Aid Volunteers και είμαι υπεύθυνη για την κοινωνική προστασία στη Σενεγάλη. Πρώτη φορά με το πρόγραμμα, πρώτη φορά στη Σενεγάλη, πρώτη φορά στην Αφρική. Πριν έρθω εδώ, ποτέ δεν έσπρωξα τον εαυτό μου πέρα από τις χώρες της Μεσογείου. Μια μεγάλη πρόκληση, μια περιπέτεια που ήμουν τόσο πρόθυμη να ξεκινήσω!»

«Τι σημαίνει να συμμετέχει κανείς σε αυτό το πρόγραμμα; Σημαίνει ότι, παρά το γεγονός ότι είναι εθελοντής, έχει ένα βαθύ αίσθημα ευθύνης και σεβασμού για την εργασία σε ένα  έργο που περιλαμβάνει παιδιά που πλήττονται από υποσιτισμό στις πλέον ευάλωτες κοινότητες. Εδώ στη Σενεγάλη, το σύνθημα είναι "είμαστε μαζί", κλειστά, ως μια μοναδική κοινότητα, ίσως. Στην αρχή μου φάνηκε κάτι πολύ "έξω" από εμένα, από τον ευρωπαϊκό τρόπο σκέψης μου, αλλά ζώντας σε αυτήν την πραγματικότητα, μπαίνω στο νόημα αυτού του τρόπου ζωής».

«Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που έχει αυτή η εθελοντική εργασία και το Εκουαδόρ είναι ότι προσφέρει την ευκαιρία να γνωρίσεις τις διαφορετικές εθνικότητες και κοινότητες που κατοικούν αυτή την όμορφη χώρα. Αυτή η ευκαιρία είναι ακόμη μεγαλύτερη καθώς συνεργαζόμαστε με το Τμήμα Τοπικής Ανάπτυξης που ασχολείται με τις σχέσεις μεταξύ των κοινοτήτων και του Συμβουλίου.Το Εκουαδόρ έχει 7 διαφορετικές εθνικότητες (Kichwa, Shiwiar, Achuar, Sapara,Andwa, Waodani και Shuar). Είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ την κοινότητα Cuya που βρίσκεται στην ευρύτερη κοινότητα Kichwa. Ο πρόεδρος της κοινότητας μας υποδέχτηκε κρατώντας ένα φλιτζάνι "chicha". Ήταν η πρώτη φορά που άκουσα για το "chicha", ένα σπιτικό ζυμωμένο ποτό κατασκευασμένο με yuca. Όλες οι γυναίκες στην κοινότητα έκαναν το δικό τους "chicha" και μας το προσέφεραν! Και φυσικά, το ήπιαμε! Διαφορετικά θα το θεωρούσαν αγένεια. Προσπαθώντας να συνηθίσουμε το "chicha", μας προσφέρθηκε γεύμα. Για να ολοκληρώσουμε την επίσκεψή μας, χορέψαμε με τους ντόπιους και συνεχίσαμε να πίνουμε "Chicha" μέχρι να επιστρέψουμε στην κανονική μας ζωή εδώ στον Εκουαδόρ».

«Στις 24 Οκτωβρίου 2017, έφτασα στα κολομβιανά εδάφη. Στα 26 μου χρόνια δεν είχα ξαναβρεθεί ποτέ στη Λατινική Αμερική και όλα φαινόταν νέα και συναρπαστικά. Είμαι εθελόντρια του προγράμματος EU Aid Volunteers και η θέση μου είναι " Senior Volunteer in Livelihoods in Colombia". Παρά την προηγούμενη εμπειρία του στον τομέα της διεθνούς συνεργασίας, το ζήτημα των μέσων διαβίωσης είναι κάτι καινούργιο για μένα. Είχα την πολύτιμη ευκαιρία να μιλήσω και να συνεργαστώ με τις κοινότητες των Αφρο-Κολομβιανών, να ζήσω την καθημερινότητά τους, να μιλήσω για την πολιτική, τα έθιμα, τα όνειρα και γενικά για τη ζωή. Είναι πραγματικά εκπληκτικό το πόσο παρόμοιοι και διαφορετικοί είμαστε αλλά πόσο εύκολο είναι να ζήσουμε αρμονικά».

«Μία μέρα εργαζόμουν σε ένα μονοπάτι στο Cauca και πραγματικά έμεινα έκπληκτη όταν ρώτησα ένα μικρό κορίτσι που συμμετείχε στις δραστηριότητες που κάναμε: "Και εσύ όμορφη, τι όνειρα έχεις; Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώνεις;». Και απάντησε κάτι πολύ απλό αλλά ξεκάθαρο: «Ό,τι μου προσφέρει ζωή ».

Ο Γιώργος πέταξε για Εκουαδόρ στις 9/2/2018. Ως φωτογράφος στη θέση “Communications Expert” μαγεύτηκε από την ομορφιά του φυσικού τοπίου και τη ζεστασιά των ανθρώπων.«Σε λίγες ώρες φεύγω πάλι για να πάω στο Μάτσε και να μείνω μαζί τους τις υπόλοιπες ημέρες που θα μου απομείνουν στο Πεδερνάλες. Η κοινότητα του Μάτσε συντελείται από τις  εξής κοινότητες  (Μάτσε, Πουέρτο Κοτέρα, Πάτο, Τσιντουλσίτο, Βάγιε Ερμόσο, Τσιντούλ). Βρίσκεται μόνο 30 χλμ από τον Ειρηνικό ωκεανό και αυτό είναι το μαγευτικό χαρακτηριστικό του Εκουαδόρ. Όλη αυτή η περιοχή αποτελεί ένα “παραδεισένιο” φυσικό τοπίο. Mε ένα μεγάλο έργο που τρέχει αυτό το διάστημα, ετοιμάζεται ένα σύστημα ύδρευσης στην περιοχή, αν και πάλι το νερό δεν θα είναι πόσιμο, αλλά θα είναι καλής ποιότητας. Περνώντας ημέρες και νύχτες μαζί με τους ανθρώπους της κοινότητας (ευελπιστώ μέχρι να φύγω απ’το Πεδερνάλες, να είναι γύρω στις 20- οι υπόλοιπες εθελόντριες μου κάνουν πλάκα, “μας παράτησες για το Μάτσε!”), μοιράζομαι στιγμές μαζί τους και φωτογραφίζω αυτό τον φυσικό πλούτο που συνυπάρχει μαζί με τον καθημερινό μόχθο και τις συνήθειες των ανθρώπων σε αυτές τις κοινότητες. Προσπαθώ να τους δώσω όσα μπορώ».

«Οι koldoises (ντόπιοι από την Kolda της Σενεγάλης) είναι ήσυχοι άνθρωποι, οι περισσότεροι ανήκουν στην εθνική ομάδα Peuhl. Τα πολύχρωμα φορέματα που φορούν οι γυναίκες βρίσκονται σε αντίθεση με το πράσινο τοπίο που περιβάλλει την πόλη. Παρά τα πολλά εμπορικά κτίρια, είναι σαφές ότι πολλές οικογένειες εξαρτώνται από τη μικρή τους παραγωγή. Οποιαδήποτε ώρα μέχρι αργά τη νύχτα, μπορούμε να βρούμε τους πωλητές που πωλούν τα προϊόντα τους στα πεζοδρόμια των κεντρικών δρόμων και στην αγορά: μπανάνες, καρπούζια, φιστίκια είναι μερικά από αυτά. Αυτή την περίοδο, η εποχή για τη γεωργία είναι «soudure» (ξηρή). Η περίοδος «soudure» χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες και ξηρότητα, μια πρόκληση για τις κοινότητες και τις συνθήκες διαβίωσής τους. Είναι μια πρόκληση που με συγκινεί ιδιαίτερα, καθώς ως εθελόντρια θα εργαστώ με στόχο την αύξηση της ανθεκτικότητας των κοινοτήτων στις οποίες εργαζόμαστε».

Η Giulia ταξίδεψε για ένα μήνα στη Σενεγάλη. Φεύγοντας, αποφάσισε να συνεχίσει να προσφέρει εθλεοντικά από την Ευρώπη. «Ως εθελόντρια EU Aid της ActionAid Hellas και της Alianza por la Solidaridad, οι συνάδελφοί μου και εγώ ήρθαμε σε επαφή με μια ομάδα άνω των 100 γυναικών στο Saint Louis. Αυτή η ομάδα δίνει μία εικόνα για τον τρόπο που οργανώνονται οι γυναίκες της Σενεγάλης, όταν πρόκειται να βρουν έναν δημιουργικό τρόπο αντιμετώπισης των πρωτογενών αναγκών τους. Κατά τη σύντομη συνέντευξη που είχαμε, η κ. Madame Sow, η πρόεδρος της ομάδας Box Xalat, μας είπε ότι η ομάδα της δημιουργήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '90. Δήλωσε περήφανα ότι περιλαμβάνει όλο το φάσμα των γυναικών, από τις μικρότερες κοπέλες που πάνε ακόμα σχολείο μέχρι και τις πιο ηλικιωμένες γυναίκες. Κάθε ομάδα ασχολείται με παραγωγικές δραστηριότητες και τα κέρδη τους κατανέμονται σε τρία μέρη. Η συνάντηση με αυτήν την ομάδα μου άφησε την αίσθηση ότι αυτές οι γυναίκες είναι πραγματικά γενναίες. είναι δυνατές και δραστήριες, πρόθυμες να προκαλέσουν τον εαυτό τους και να αποκτήσουν περισσότερη οικονομική δύναμη».

Τους τελευταίους έξι μήνες, ο Αποστόλης μέσω του online τμήματος του E.U Aid Volunteer συνέβαλε στην αντιμετώπιση της έμφυλης βίας μέσω της έρευνας.

«Πριν από έξι μήνες όταν και έγινα δεκτός για E.U Aid εθελοντής στο online τμήμα του από την ActionAid Hellas, δεν περίμενα ότι μετά το τέλος του προγράμματος, θα έφευγα τόσο γεμάτος από γνώσεις και συναισθήματα.

Μπορεί το δικό μου ταξίδι να μην έγινε σε κάποιο εξωτικό μέρος, ούτε να ήρθα σε άμεση επαφή με κακοποιημένες γυναίκες σε κάποια γωνιά του πλανήτη, αλλά μέσα από την δουλειά μου θέλω να ελπίζω ότι κατάφερα (λίγο ή πολύ δεν έχει σημασία) να ''μπω'' σε πολλά σπίτια και να συνδράμω μέσω της έρευνας για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας.

Από τη δημιουργία ερωτηματολογίων για συνεντεύξεις σε γυναίκες που πήραν το θάρρος να μιλήσουν για την κακοποίηση που είχαν υποστεί, μέχρι την καταγραφή των μέτρων που πήραν οι ευρωπαϊκές χώρες για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας, κατά τη διάρκεια της πανδημίας του Covid-19, ήταν μερικά από τα πράγματα που έκανα την περίοδο του E.U Aid Volunteer.

Και αυτό είναι που έχει σημασία στο τέλος. Μέσω του εθελοντισμού, είτε στο πεδίο, είτε από το σπίτι, να κάνουμε τον κόσμο λίγο πιο δίκαιο. Για μία γυναίκα από την Λατινική Αμερική, την Αφρική ή από το δίπλα διαμέρισμα».